Wat had ik toch super veel zin om er naar toe te gaan, even alle remmen los, mezelf ontdoen van de slentergang die ik elke dag opnieuw trouwhartig afwerk. Het is wauuwww, het is glitter en glamour. Ik word overspoeld met indrukken. Ik blijf staren. Ik weet het, het is onbeschoft, maar niet hier. Op deze plaats is juist heel onfatsoenlijk als je niet iedereen uitgebreid inspecteert. Al rondkijkend, begreep ik ook dat ik de code dress to impress had genegeerd. Ik had veel te veel kleren aan vergeleken bij de gekrompen rokjes van Sneeuwwitje en de geplamuurde Elfjes op Killer High Heels.
Het Saaie mutsje (ze woont in mij) begint mij langzaamaan inwendig te vergiftigen. Meestal raakt ze mij niet. Maar vanavond wel. Ze introduceert bescheiden en bezorgde redeneringen door mijn denkwereld heen. Nietsvermoedend laat ik het toe, ik denk dat ik haar aan kan. En dan onverwachts dient ze me de genadeslag toe. Ik word gevloerd en neergestoken met verwijten. Mijn kinderen. Het was haar wederom gelukt, het kraste op mijn ziel, drukte hevig en diep op de knopen van mijn schuldgevoel. Logisch. Ik ben net zo nuchter als een pasgeboren kalf. Ik voel enorm de noodzaak om een roze wodka-wolkje te creren en dat irritante kreng erop zetten, anders heb ik de hele nacht last van stemmingswisselingen. Van nature ben ik vrij optimistisch maar zodra ik niet in de buurt ben van mijn kroost, haal ik me de grootste rampen in mijn bol en ik zie ze ook geschieden. Stel je eens voor dat ik verongeluk onderweg naar huis? Dan hebben mijn kinderen geen moeder meer omdat ik zo nodig de losbol wens uit te hangen.
Boven ons bungelt een lift met twee schaars geklede dames die leuk staan te wezen. Die zie ik met het grootste gemak neerstorten. Ondertussen kijk ik waar de nooduitgang is voor het geval de boel in de hens vliegt. Na zoveel drank, die ik trouwens gewoon gratis over mij heen kreeg, besefte ik ineens dat ik een vlambaar object geworden was die alle sigaretten recht op haar af zag aankomen. Een volgende keer zal ik voorzorgsmaatregelen treffen. En mini brandblusser, in het zijvakje van mijn clutch. Zeker geen overbodige luxe voor iemand die draagster is van sigaretten en waanideen.
Mijn verbeelding deed zich te goed aan mijn omgeving totdat de drank eindelijk deed wat het belooft te doen. Mijn hersenschimmen verlammen. Jullie zullen nu wel denken dat ik rijp ben om het klooster in te gaan of dat minstens de hoogte tijd is om een psychiater te raadplegen. Mee eens! (daar hebben we nog een keer wel over)
Toen mijn hersenschimmen eenmaal uitgeschakeld waren, ging deze Ollie helemaal los. Wat een heerlijk gevoel om even bevrijd te zijn van spinnenwebjes. Voelde me een vrouw en even geen moeder. De handrem was eraf en ik verbeelde me zelf een super-stoot te zijn in mijn roze fairytale jurkje. Wat een dance moves fabriceert dat lijfje van mij! Nooit geweten dat ik zo flexibel was op een dansvloer. Volgens mij heb ik zelfs op hard style heel elegant staan stampen . Geloof me, het saaie mutsje zou me nu direct aan de ketting leggen, althans als ze van haar roze wodka wolk af zou kunnen. Gelukkig kan ze niet tegen drank en ze is nog voor een paar uurtjes bedwelmd.
Ik ben zeer spraakzaam zonder een dubbele tong (wel aanwezig als ik nuchter ben) en ik ben in staat om te discussiren over onderwerpen die me geen een klap interesseren.
Ik besef dat ik een bofkont ben en dat het leven me aan vele kanten toelacht.Heb geweldige kids, (daar gaan we weer) heb een toffe familie, hoofdzakelijk bestaand uit power vrouwen.Geweldige vrienden, waar ik heel wijs mee ben (vanavond twee aanwezig).En natuurlijk de man van mijn leven waar ik super veel van hou en het belangrijkste, he loves me back en dat voel ik op alle mogelijke manieren.
Het is zeer waarschijnlijk dat er ook wat mensen zijn die mij minder lief vinden. Ik zou zeggen, neem een borrel, dat werkt melodramatisch goed. Na een vermakelijke nacht en een paar uur later, rij ik dankbaar en vol verlangen naar huis. Het is een gloednieuwe dag, de zonnestraaltjes bezorgen mijn vermoeiende, onopgemaakte gezicht een glunderende make- over. Langs de verlaten snelweg doemt een sierlijk tapijt van wilde planten en bloemen zo nu en dan op, terwijl de helende klanken van Enya alle sporen van de afgelopen nacht trachten weg te wissen. (thanx mam, ik kan jou muziek nu heel erg waarderen)
Wat een zalig gevoel. Ik ga naar huis, naar mijn kids. Het saaie mutsje zit naast mij, een beetje versuft, maar ze lijkt tevreden. Nog wel, in ieder geval tot mijn volgende uitspatting…..
