Zo ook opa Piet. Daar liep ie dan met het zoveelste schaaltje chocolaatjes in zijn handen, met die grappige snelle pasjes van ‘m en de grootste glimlach op zijn gezicht. Samen met mijn oma woonde hij een stukje verder van ons vandaan waardoor ik er helaas niet zo vaak langs kon gaan als ik graag zou willen. Maar áls mijn broer en ik er dan waren, was het altijd feest. Maar wat was het lastig om te zien dat mijn opa plots steeds meer veranderde. Mijn opa bleek dementie te hebben. Een ziekte waarbij het geheugen, maar daarnaast ook steeds meer stukjes van iemands persoonlijkheid lijken kwijt te raken.
Wat als ik jonger was geweest?
Op het moment dat de ziekte steeds erger werd, was ik ongeveer 17 jaar. Ondanks dat ik oud genoeg was om te kunnen onderzoeken wat deze ziekte inhield, vond ik het ontzettend lastig om te begrijpen wat er allemaal in zijn hoofd om ging. Nadat mijn opa overleed aan de gevolgen van deze ziekte, had ik sterk het gevoel dat ik iets wilde doen met dit onderwerp. Ik besefte dat ik zelf het geluk had dat ik al wat ouder was op het moment dat ik met dementie te maken kreeg en daarmee de ziekte al een beetje kon begrijpen. Echter vroeg ik me af hoe het zou zijn als ik nog een stuk jonger was geweest. Hoe had ik dan erachter kunnen komen wat er met mijn opa aan de hand was? Ik merkte dat er nog te weinig bestond voor jongere kinderen als handvat in deze lastige situatie.
Een prentenboek voor kinderen
Als illustrator in opleiding had ik het geluk iets te kunnen veranderen hieraan. Toen ik tijdens mijn afstuderen de kans kreeg om me volledig te kunnen focussen op één project, wist ik dan ook direct waarmee ik aan de slag wilde. Na een uitgebreid onderzoek besloot ik een prentenboek te schrijven en illustreren over een vergeetachtige oma. Wanneer een familie te maken krijgt met zo’n vervelende ziekte als dementie is het namelijk ontzettend belangrijk dat daar over gepraat kan worden. Een prentenboek is super geschikt om een ‘samen’ momentje te creëren tussen ouder en kind, en het onderwerp op een prettige manier te kunnen bespreken.
Speelse en kindvriendelijke aanpak
Het belangrijkste aspect van het boek was dat het niet te zwaar mocht worden. Juist wilde ik op een luchtige en speelse manier kinderen in aanraking laten komen met het onderwerp. Zo kwam ik tijdens mijn onderzoek er namelijk achter dat kinderen lastige situaties op een heel andere manier verwerken dan wij als volwassenen. Wij brengen bijvoorbeeld een bezoekje aan de psycholoog om over onze problemen en gevoelens te praten, maar een kind kan lastige situaties veel beter verwerken door ‘erover te spelen’. Wanneer een kind een tekening maakt of een toneelstukje bedenkt, zie je bijvoorbeeld al heel snel terug waar het kind op dat moment mee zit. Zo ook wilde ik dat er in het boek veel speelse elementen terug zouden komen, die het gesprek tussen ouder en kind kunnen bevorderen.
© 2017 – Clavis Uitgeverij, Hasselt-Amsterdam-New York, illustratie van Marloes van Loon uit Mijn oma is een superheld
En toen was mijn boek af!
In ‘Mijn oma is een superheld’ merkt het hoofdkaraktertje Suus op dat oma steeds vergeetachtiger wordt. Als oma vertelt dat ze haar geheugen lijkt kwijt te raken, besluit Suus dat ze het terug gaat vinden. Het verhaal is bedoeld voor kinderen vanaf 4 jaar en laat vooral situaties zien uit de beginnende fase van dementie. Echter is het bedoeld als handvat, waarmee ouders in gesprek kunnen gaan met kinderen en zo het verhaal persoonlijker kunnen maken door te bespreken hoe de eigen situatie is.
Ik wil andere kinderen graag helpen
Ik hoop ontzettend dat ik met mijn verhaal een heleboel kinderen kan helpen, en zo een stukje onbegrip weg kan nemen. Zou je graag meer willen weten over ‘Mijn oma is een superheld’ of het boek willen bestellen? Neem dan een kijkje op mijn website marloesvanloon.com of koop hem hier bij Bol.com.
