> Hoe kwam je op het idee voor De geheimzinnige tuin?
Het is een aaneenschakeling van kleine dingen geweest, die ervoor hebben gezorgd dat ik dit verhaal ben gaan schrijven. Ik ben altijd gefascineerd geweest door tuinieren en planten en heb deze onderwerpen ook vaak gebruikt in mijn verhalen. In Seattle, waar ik woon, groeien veel camelias. Deze bloem heeft een belangrijke rol in mijn leven gespeeld. Dat begon al in mijn jeugd. Het huis waarin ik ben opgegroeid had twee cameliabomen bij de voordeur, waar ik als kind iedere dag langs liep. Die zijn mij altijd bijgebleven. Ik jog nu redelijk veel en op een regenachtige ochtend rende ik in het park langs een cameliaboom. Ik realiseerde mij dat ik over de bloem een boek wilde schrijven.
Het verhaal is geschreven vanuit twee perspectieven, was dat moeilijk?
Deze manier van verhalen vertellen gebruik ik vaker, het is een techniek die ik fijn vind om toe te passen in mijn verhalen. In bijna al mijn boeken heb ik deze techniek gebruikt. Voor de lezer is het een leuke stijl omdat het interessant blijft, maar ook voor mij werkt het prettig. Als ik voel dat een verhaallijn vastloopt dan kan ik switchen naar een ander personage.
> Het boek bevat veel mysteries, waarom heb je daarvoor gekozen?
Toen ik dit boek inleverde bij mijn redacteur in Amerika zei ze: Er gaan wel heel veel mensen dood in dit boek. Dit is dan ook een van mijn meer mysterieuze boeken. Uiteindelijk heb ik een paar mensen laten leven die in de eerste versie dood zouden gaan. Ik heb altijd mysteries in mijn boeken, maar bij dit boek is dat het meest. Het is leuk om een broodspoor voor lezers achter te laten, om zelf uit te vinden hoe het verhaal in elkaar zit.
> Aan het eind van het verhaal schrijf je dat je hoopt dat de lezers hun eigen privtuin hebben gevonden, in het echte leven maar ook in hun hart. Heb jij jouw tuin al gevonden?
Ja, die heb ik zeker gevonden. Zowel letterlijk als in mijn hart. Ik heb altijd een tuin bij mijn huis gehad. Een tuin in mij hart, een soort persoonlijke rust heb ik ook gevonden. Ik ben een aantal jaren best ongelukkig geweest en zocht troost bij mijn boeken. Nu voel ik mij weer gelukkiger en heb ik die innerlijke rust gevonden, dat is mijn eigen tuin voor mij.
Recensie
De geheimzinnige tuin vertelt het verhaal van Flora (1940), die als spion infiltreert op een landgoed in Engeland om een zeldzame bloem te stelen. Als ze verliefd wordt op een van de bewoners blijkt het steeds moeilijker om de klus te klaren. Zeventig jaar later neemt Addison (2007) haar intrek in het landhuis. Beetje bij beetje leert ze het hele verhaal van Flora kennen, inclusief alle gruwelijkheden die op het landgoed hebben plaatsgevonden.
De geheimzinnige tuin is een ontzettend spannend boek. Bij het zien van de cover verwacht je dat het een feel-goodroman is, maar niets is minder waar. Het verhaal hangt van spannende mysteries aan elkaar, die je beetje bij beetje ontrafelt. De schrijfster heeft het verhaal vanuit twee perspectieven geschreven. Zo lezen we op de ene bladzijde dat Flora in de auto zit met een moordenaar en slaan we de pagina om naar het liefdesverhaal van Addison. Deze wisseling van perspectieven zorgt voor extra spanning en maakt het moeilijk om het verhaal weg te leggen.
Jio trakteert haar lezers op een sterk staaltje schrijverschap. De geheimzinnige tuin is gedetailleerd, vlot maar vooral prettig geschreven. Een echte must-read voor romanlezers die op zoek zijn naar een spannend boek.
