Nee, inderdaad dat wiel hoef je niet opnieuw uit te vinden maar geen enkel kind is hetzelfde dus wat voor de een werkt hoeft niet te werken voor de ander. Al doende leert men en dat geldt ook voor de tweede.
Een tweede zwangerschap is anders.
Ik had stille hoop dat ik niet voor de tweede keer door HG geteisterd zou worden maar helaas Opnieuw een vermoeiende zwangerschap (inclusief ziekenhuis opname voor uitputting en uitdroging). Wat het deze keer extra zwaar maakte was het feit dat ik al een peuter had rondlopen. Het eerste half jaar van mijn zwangerschap kon hij nog niet zelf de trappen op en af, waardoor ik mezelf (wij wonen in een drive- inwoning) helemaal een breuk tilde. et ergste vond ik nog wel de dagen waarop ik niet meer kon, en de zorg niet meer aankon omdat het mij lichamelijk te veel werd. Je kan natuurlijk ook een hele fijne tweede zwangerschap hebben, dat is fijn meegenomen. Maar je kunt beter rekening houden met een iets minder rooskleurig scenario, dan valt het altijd mee.
Een tweede keer bevallen, is ook anders.
Mijn eerste bevalling (met keizersnede) was echt fantastisch! Het ging snel (11 minuten!!!), pijnloos (ja de volgende dag voelde ik me alsof er een vrachtwagen over me heen was gedenderd, maar toch) en mijn herstel was bijzonder! Met die gedachte ging ik dan ook de tweede bevallig in En daar kwam ik mezelf dus lelijk tegen. Niets snel (duurt het nog lang? Hoe lang denken jullie nog nodig te hebben? Wat zijn jullie nu aan het doen en wanneer ben ik klaar denken jullie?). Het was niet pijnloos (Zullen we anders gewoon heel even stoppen met hechten? JA GRAAG!) en ik werd overvallen door een enorm neerslachtig en depressief gevoel al tijdens de bevalling. Ik riep ook gelijk Dit was echt de laatste! 1 vrouw, 2 bevallingen en een wereld van verschil!
Je leert opnieuw.
Bij de eerste was natuurlijk lles nieuw en moesten wij als nieuwbakken ouders dus alles leren. Iedere mijlpaal was bijzonder. Poepte hij voor het eerst groen? Hup foto, en noteren in zijn groeiboek. Bij een tweede word je daar wel wat milder mee (Groeiboek? Nee schrijf het maar even op een post-it!) Toch leerde ik opnieuw. Dat sommige jongetjes dus inderdaad plassen net op het moment dat ze verschoont worden, dat er hele vieze pluisjes in de knuistjes van babys gaan zitten, en dat dikke babys heel naar gaan ruiken als je ze niet goed tussen hun plooien afdroogt. Alle drie nooit ervaren met de eerste.
Je geniet opnieuw (en kan van beide evenveel houden).
Oh wat zijn ze toch klein in het begin, wat zijn ze lekker warm, en wat een heerlijk geluid maken ze (als ze slapen, bedoel ik dan). Ik was vergeten hoe het voelde om te genieten van zon heerlijk klein mensje. Wat dat betreft heeft iedereen gelijk die zegt Het gaat zo snel. Na de eerste was ik bang dat ik van de tweede lang niet zo intensief kon houden. Maar het moederhart is enorm groot en daar passen dus echt meerdere kinderen in. Ik houd echt van beide evenveel.
Je hebt er aan dag taak aan.
Ik kan er nu nog hartelijk om lachen als ik terug denk aan mijn voornemen om de kinderen in hetzelfde ritme te laten eten en slapen, dan zou ik mooi tijdens die slaapjes ook aan mijn eigen rust komen of al het huishoudelijke werk kunnen doen. Ik was alleen even vergeten dat babys veel vaker eten en slapen dan een peuter, dus puntje bij paaltje sliep de een en verzorgde ik de ander en dat wisselde elkaar af tot een uurtje of 23:00 savonds en dan begon de nachtprogrammering
En een nacht taak dus
Bij mijn eerste ging ik overdag nog wel eens lekker slapen als hij zelf ook wat uurtjes op n oor lag, om die verloren nachtrust weer in te halen. Dat lukt bij nummer twee dus echt niet (zie mijn vorige punt) en als je dan het geluk hebt en ze slapen allebei, dan ligt daar nog een berg wasgoed op je te wachten van het formaat Everest.
1=1, 2=100.
Ik heb me lelijk verkeken op alle extra hectiek, zorgen en verantwoordelijkheden die een tweede met zich mee brengt. Het is in niets te vergelijken met de eerste. Het is een totaal nieuwe beleving. Met de eerste ging alles is zijn tempo. Nummer twee moet toch even een stukje sneller zijn fruithapje naar binnen werken, heeft een groter gat in zijn fles zodat ook die wat sneller leeg is. Ik heb het idee dat ik ben de hele dag bezig met de kinderen. De mama taxi rijdt haar route tussen de peuterspeelzaal, de supermarkt, het consultatie bureau, terug naar de peuter speelzaal, de bieb, de speeltuinen en tussendoor iedere keer terug naar huis voor eten en slaapjes. Wat een georganiseer, en dan heb ik het nog niet eens over binnenshuis. Ik zal het hoofdstuk twee jonge kinderen baden en naar bed brengen maar even bewaren voor een volgende keer.
Ondanks alles ben ik super gelukkig met mijn twee jongens, ik geniet echt van hun. Ik zou zelfs nog wel een derde willen, maar ik besef me ook heel goed dat ik opnieuw het bovenstaande in mijn gedachte moet houden.
