Tijdens het tandenpoetsen gisteravond sprak ik in gedachten de volgende wens uit: voor morgenochtend zeven uur heb ik drie nieuwe columnideen. Hoe concreter je bestelling, hoe beter het schijnt te zijn. Achteraf gezien had het wel iets specifieker gekund. Want het is bijna twee uur s nachts als ik word gewekt door het ene leuke ingeving na het andere. Kant en klare zinnen en nieuwe themas voor een column dwarrelen door elkaar heen.
Creativiteit is naturlijk een kostbaar goed. Over het algemeen noteer ik een briljant idee direct als het de kop op steekt. Laat het dit keer de bedwelming van de nacht zijn, want pas na een half uur dringt het tot me door dat dit het antwoord is op mijn eerder gestelde vraag. Goed bij de les blijven, denk ik en som de ingevingen voor mezelf op. Ik bedenk zelfs een ezelsbruggetje om niets te vergeten.
Een hoofd vol ideen op een tijdstip waarop het volkomen logisch zou zijn dat je in diepe slaap verkeert, is te vergelijken met een midden-in-de-nacht-plasje. Als je eenmaal wakker bent geworden van een volle blaas, kun je er maar beter meteen naar handelen, anders lig je zo een uur wakker en daarna ga je alsnog. Zo ook nu, want als ik de groeiende opsomming steeds moeilijker kan reproduceren, kruip ik toch maar uit bed.
Mijn vingers razen dankbaar over het toetsenbord, wel anderhalf uur! Het is al net zo opluchtend als het lozen van een opdringerig plasje.
Helaas is n ding niet te vergelijken met een nachtelijk bezoek aan de wc, vrees ik: nadat de blaas is geleegd, val je meestal direct weer in slaap. Maar mijn ervaring met inspiratie is dat je niet n, twee, drie weer uit staat als je eenmaal op die creatieve frequentie bent aangesloten.
Dus wat gaat er gebeuren als ik straks tegen mijn ronkende lief aan kruip? Voor de tweede keer besluit ik verbinding te maken met mijn onderbewustzijn. Dit keer ng concreter.
Als ik straks in bed lig, val ik binnen drie minuten in slaap, heb ik een rustig verloop van de resterende nacht en als de wekker gaat, word ik vitaal en fris weer wakker.
Dit kan niet missen, denk ik tevreden. Of toch niet? Mijn partner draait zich om in bed.
Dit geldt ook voor mijn partner, voeg ik haastig aan mijn gebed toe. Dan sluit ik met een voldaan gevoel en geleegd hoofd mijn laptop.
Voordat ik naar de slaapkamer sluip, ga ik voor de zekerheid ook nog maar even naar de wc en leg ik pen en papier binnen handbereik naast het bed. Voor het geval dat Dromenland, ik kom eraan!
