Mijn vriendin en ik

Tijdens een van onze gezellige vriendinnendagjes slenteren mijn lieve vriendinnetje en ik door de straten van Zwolle. We hebben maar amper tijd genoeg om alles te bespreken wat er in de afgelopen maanden allemaal gebeurd is. Zo gaat dat met ons altijd. We zien elkaar te weinig, hebben het druk met onze gezinnetjes en missen elkaar veel te vaak. Vandaar dat ik ook altijd zo naar deze dagen uitkijk. Even tijd voor ons.

Tijdens onze wandeling vertelt ze voorzichtig dat ze misschien toch wel een tweede kindje willen. Na lange tijd waarin ze het wel prima vond zn drietjes zijn daar toch weer de kriebels. Ik lach, want ik wist allang dat dit moment zou komen. Ook zo iets moois van onze vriendschap, vaak weten we allang van te voren in welke richting de ander gaat, zonder dat ze dat zelf al weet. Zonder oordelen zien we het aan en nooit is er een: dat zei ik je toch., als het dan zover is. Heerlijk.

We lopen verder en fantaseren over babys, zwangerschap en bevallingen. wil jij niet al een tweede? vraagt ze me. Opnieuw lach ik, nee, nog even niet schat, misschien over een poosje, maar moet eerst even een leuke baan zoeken zegt de eeuwige zekerheidszoeker.

Hoe waanzinnig leuk zou het zijn om samen zwanger te zijn! brengt ze nog als argument in om mij op andere gedachte te brengen. Wederom volgt er een gezellig fantaseer moment. Ja natuurlijk zou dat waanzinnig leuk zijn! Samen alles delen, met als grote voordeel dat je omgeving niet zo gierend gek wordt van je eeuwige geleuter over zwangerschapskwaaltjes, echos, babyuitzet en geboortekaartjes. Maar ook elkaar moed inpraten bij de laatste loodjes.

Ja lieverd, ik weet dat je je een kamerolifant voelt.

Je bent niet dik, je buikje zit prachtig aan de voorkant.

Nog even, kom op, dat kan jij, je bent een sterke vrouw.

Je hebt gelijk, mannen zijn het zwakkere geslacht, inderdaad, wat jij nu doet zou hij nooit kunnen.

Maar toch, onze majesteit moet nog maar even wachten op een broertje of zusje. En met die conclusie duiken we een brasserie in en kwebbelen onder het genot van een heerlijke Latte Machiato nog een paar uurtjes verder.

Een paar maanden later wordt ik ziek. En ik niet alleen, het hele gezin doet lekker met me mee. Alle drie worden we geveld door de buikgriep. En een pittige want pas na twee weken zijn manlief en majesteit weer fit en ik kwakkel lekker nog even verder. Ook voor de buikgriep was ik al flink aan de beurt met een voorhoofdholte ontsteking en een forse verkoudheid. Gek, want ik ben nooit ziek en nu al drie x in anderhalve maand.

Malend over mijn gezondheid vind ik het antwoord. Twee maanden geleden werd ik werkloos. Na een lange periode veel werken kom ik opeens tot rust. Natuurlijk komt dan de ontlading. Het is zo logisch maak ik mezelf wijs. Als na enig tijd ook mijn menstruatie uitblijft, krab ik me toch even achter mijn oren. In het diepste geheim haal ik een zwangerschapstest. Tegen beter weten in, want een vrouw kent haar ritmes, momenten en cyclus, dus als de uitslag van de test negatief is, bevestigt dat mijn vermoeden. Het is de stress van de laatste tijd. Punt..

Een paar dagen later krijg ik een app van mijn vriendin. Terwijl ik mijn dochter probeer te verleiden tot het opeten van haar broodje, waar nogal wat verleidingskunsten voor nodig zijn in de ik ben nog geen twee, maar zeg wel NEE-fase, lees ik met een half oog haar bericht.

Direct na de aankondiging volgt er een foto. Een zwangerschapstest.. met dubbele streepjes! Hartstikke positief dus! Ik spring op en gil van blijdschap. Dochterlief kijkt me met grote pretogen aan en gilt ook van plezier omdat mama rond stuitert als een baviaan met jeukpoeder. Vele felicitaties volgen en natuurlijk is direct het fantaseren over babys weer op volle kracht.

Voel jij je al wat beter, vraagt ze me, nadat de eerste euforie weer beteugeld is. Of ben je nog steeds ziek. Ik vertel haar dat de buikpijn en de buikloop wel over zijn maar de misselijkheid en het braken onverminderd doorgaan. Ahum. Zou je niet eens een testje doen dan? vraagt ze met een knipoog. En ik praat haar bij over mijn geheime missie met negatieve afloop.

Jammer, zegt ze, wederom met brede glimlach, anders waren we toch samen zwanger geweest. Deze keer blijven haar woorden onbewust meer hangen dan de opmerkingen die ik al van meerdere mensen in mijn omgeving heb gehad. Ze was immers niet de eerste die aan me vroeg of er niet meer aan de hand kon zijn. De twijfel knaagt. Nogmaals een korte rekensom, nee, praktisch onmogelijk, is wederom mijn conclusie.

s Avonds komen er vrienden op de borrel, ik voel me niet lekker en hou het keurig bij een appelsapje. voel je je wel goed, je ziet er niet uit, is de opmerking van mijn heerlijke recht-voor-zijn-raap-vriendin. Enkele maanden eerder had ik een onderzoek gehad naar mijn hormoonspiegel maar die bleek normaal. Vanavond stelde mijn recht-voor-zijn-raap-vriendin deze conclusie maar eens ter discussie. Als jij niets met je hormonen hebt, vreet ik mijn hoed op. Wederom malen de woorden de hele nacht door mijn hoofd.

Die nacht maak ik een keuze. Ik test nog 1x. Als het dan weer negatief is, zet ik het uit mijn hoofd en is de discussie klaar.

Zo gezegd, zo gedaan. Na een snelle stop bij de drogist en een zwangerschapstest rijker, glip ik thuis stiekem naar boven. Stiekem? Ja, na talloze negatieve testen in de aanloop naar mijn eerste zwangerschap stel ik mijn man niet meer op de hoogte, de kans dat hij me na al die keren nog serieus neemt is nihil. En om eerlijk te zijn, heb ik respect voor al die keren dat hij me nog wel serieus nam, ik was al veeeeel eerder afgehaakt.

Maar enfin, ik dwaal af. Ik glip naar boven en plas over het beroemde staafje. Ik leg hem op de kop en staar ernaar. De minuten tikken weg. Ik kijk om me heen en mijn gedachten dwalen af. Wat als? Een warm gevoel in mijn buik van pure liefde. Een broertje of zusje voor onze kleine meid. Samen zwanger zijn met mijn lieve vriendinnetje. Het kan haast niet, maar wat als toch? Na drie minuten breekt mijn doorzettingsvermogen en grijp ik de test. Ik kijk naar de venstertjes.

Testvenstertje: roze, check.

Venstertje 1: roze streepje, check.

Ventertje 2: roze streepje, check

………………………….

Over de schrijver
Hoi ik ben Lize en ik ben het gezicht achter VriendinnenOnline. Het concept is opgezet voor vrouwen om laagdrempelig nieuwe vriendinnen te leren kennen. Ik schrijf en spreek veel over het onderwerp ‘vriendschappen’, een prachtig thema dat ik graag onder de aandacht breng!
Reactie plaatsen

Zoek jij nieuwe vriendinnen bij jou in de buurt?