Wanneer ben je nu jezelf? Iedereen kan dit voor zichzelf wel invullen. Hier is geen standaard regel voor. De n is gezegend met een rappe tong, die alles zegt wat in zichzelf opkomt. Doordat het misschien allemaal niet even tactisch bij de ander binnenkomt, kan dit vervelende situaties met zich meebrengen.
De ander is voorzichtig. Weegt iedere zin die in haar op komt af, telt tot tien om het vervolgens toch niet te zeggen. Dat zij zich door de ander geraakt voelt wordt terzijde geschoven. Er wordt hoogstwaarschijnlijk de invulling gemaakt dat die ander het niet zo bedoelt. Of we zeggen niets om de lieve vrede te bewaren. Voor wie? Voor de ander? Maar de strubbeling die in het lijf ontstaat, voelt niet als lieve vrede. Eerder als een onrust in het lijf. Dus lieve vrede? No way! Of weten we misschien niet hoe we het moeten zeggen. Zijn we de woorden kwijt die de lading dekken. De woorden die duidelijk overbrengen hoe we ons voelen. Zwijgen lijkt op dat moment misschien de beste oplossing.
Het moge duidelijk zijn. Zwijgen is niet altijd de beste oplossing. Iedereen mag zeggen wat haar dwarszit. Ieders mening doet er toe en mag er zijn. Soms moet je hier bewust op worden gemaakt. Komt dit toch nog flink bij je binnen. De bewustwording is eigenlijk een cadeau om met jezelf aan de slag te gaan. Misschien voelt het niet zo. Voelt het allemaal nieuw, onwennig en tegenstrijdig. Toch is het de hoogste tijd om jezelf te laten zien. Je komt jezelf tegen. Je bent bewust gemaakt van alles wat beter kan om jezelf te profileren. Oefening baart kunst. Schuif jezelf naar voren. Laat jezelf horen en zien. Pas dan kun je echt jezelf zijn!
